1. Глагол olla
Ключевой глагол оlla (быть) – глагол неправильный, поэтому его окончания надо запомнить. Все финские глаголы имеют основу, к которой присоединяются личные окончания.
olla основа: ole-
| minä olen | me olemme |
| sinä olet | te olette |
| hän on | he ovat |
- Hän on Sinikka
- Timo, kuka hän on?
- Hänko on Ramona?
- Hän ei ole Ramona.
- Onko sitten Liisa?
- Ei, hän ei ole Liisa.
- No, kuka hän sitten on?
- Hän on Leena.
- Minä olen Leena Lettijeva.
- Oletko sinä Sinikka Torkkola?
- Minä olen.
- Oletko sinä Timo Munne?
- Missä sinä olet?
- Minä olen kotona.
- Onko sinun mummosi kotona?
2. Глаголы asua и puhua (I группа)
Глаголы asua - жить, проживать и puhua - говорить относятся к I-й группе финских глаголов. Глаголы 1 группы заканчиваются, как правило, на две гласных, последняя из которых a /ä.
asua основа: asu-
| minä asun | me asumme |
| sinä asut | te asutte |
| hän asuu | he asuvat |
- Sinikka, missä sinä asut?
- Minä asun Tampereella.
- Missä sinä asut?
- Nyt minä asun Petroskoissa, mutta Suomessa minä asun Helsingissa.
puhua основа: puhu-
| minä puhun | me puhumme |
| sinä puhut | te puhutte |
| hän puhuu | he puhuvat |
- Anteeksi, puhutteko Te englantia?
- En, valitettavasti en puhu englantia.
- Mutta, puhutteko Te saksaa?
- En, ikävä kyllä, en puhu saksaa.
- Mutta Te puhutte suomea.
- Minä olen venäläinen ja puhun venäjää.
- Kiva, minäkin puhun vähän venäjää.
- Hän kysyi, puhutko minä englantia.
- Mitä, puhutko sinä englantia?
- En, minä en puhu englantia.
- Mutta minä puhun vähän venäjää.
- Ai, sinä puhut venäjää !
- Minä en puhu venäjää, minä puhun vain suomea.
- Ja minä puhun karjalaa, suomea, ja, tietenkin, venäjää.
3. Inessiivi. Внутренне-местный падеж
Внутренне-местный падеж Inessiivi имеет окончания ssa и ssä.
Отвечает на вопрос Missä? - Где?
- Sinikka, missä sinä asut?
Указывает на нахождение внутри чего-либо:
- Nyt minä asun Petroskoissa, mutta Suomessa minä asun Helsingissa.
- Hän on kaupassa.
- Minä olen koulussa.
- Ei, hän on töissä.
4. Отрицательная форма глагола
Отрицательная форма настоящего времени образуется при помощи отрицательного слова, которое изменяется по лицам.
Когда глагол употребляется в отрицательной форме, он не имеет окончания. Лицо и число показывает отрицательное слово.
| minä en ole | me emme ole |
| sinä et ole | te ette ole |
| hän ei ole | he eivat ole |
- Ei, hän on töissä.
- Hän ei ole Ramona.
- Ei, hän ei ole kotona.
- Ei, hän ei ole Liisa.
- Ei, huomenna minä en ole kotona.
- En, minä en puhu englantia.
- Minä en puhu venäjää, minä puhun vain suomea.
Ollako vai eikö olla? - Быть или не быть?
5. Вопросительные местоимения kuka - ketkä
Вопросительные местоимения Kuka ? и Ketkä ? переводятся на русский язык как Kто ?
Различие в том, что Kuka употребляется для единственного числа:
- No, kuka hän sitten on?
- Kuka tuo poika on?
А Ketkä для множественного числа.
6. Вопросительная частица -ko
В финском языке интонация подчеркивается редко, а ударение всегда одинаково - на первый слог. Поэтому чтобы передать вопрос используется вопросительная частица -ko.
В вопросительном слове частица -ko добавляется к основе после личного окончания.
- Hänko on Ramona?
- Onko sitten Liisa?
- Oletko sinä Sinikka Torkkola?
- Onko sinun mummosi kotona?
- Oletko sinä huomenna kotona?
- Anteeksi, puhutteko Te englantia?
- Mutta, puhutteko Te saksaa?
- Mitä, puhutko sinä englantia?
- Onko Helsinki Suomen pääkaupunki?
- Mitä, puhutko sinä englantia?
- En, minä en puhu englantia.
- Oletko sinä Timo Munne?
- Minä olen.
Ollako vai eikö olla? - Быть или не быть?
7. Adessiivi. Внешне-местный падеж
Адессив указывает на то, что находится на какой-то поверхности, на открытой плоскости и указывает на место, где (на чём) происходит событие, действие.
Адессив отвечает на вопросы Missä ? Millä ? (Где ? На чём ?)
Показателем адессива является суффикс -lla; -llä.
Адессив указывает на пребывание на поверхности чего-либо:
- Ahaa, minun äitini on ulkona, pihalla.
- Minä asun Tampereella.
- Täällä Ramona.
Адессив употребляется для указании времени, сезона:
- talvella - зимой
- aamulla - утром
- illalla - вечером
- ensi viikolla - на следующей неделе
- Mutta illalla minä olen kotona.
- Myös minä olen illalla kotona.
8. Усилительные частицы -kin/-kään
На русский язык частицы -kin/ -kään можно переводить как «тоже», «также». В утвердительных предложениях будет использоваться частица -kin, в отрицательных – kään.
- Huomenna minäkin olen koulussa.
- Kiva, minäkin puhun vähän venäjää.
9. Наречия с окончанием -sti
Чаще всего наречия в финском языке образованы от прилагательных с помощью суффикса -sti.
| nopea | быстрый | nopeasti | быстро |
| hidas | медленный | hitaasti | медленно |
| kaunis | красивый | kauniisti | красиво |
| tarkka | аккуратный | tarkasti | аккуратно |
tavallinen | обычный | tavallisesti | обычно |
valitettava | прискорбный, неудачный | valitettavasti | к сожалению |
| tietty | определенный, назначенный | tietysti | конечно, несомненно |
- En, valitettavasti en puhu englantia.
10. Притяжательные суффиксы. Possessiivisuffiksit
В финском языке к существительному, если оно находится в генетиве и перед ним стоит личное местоимение,добавляется притяжательный суффикс.Он обозначает принадлежность кому-нибудь чего-нибудь.
minun kirja+ni - моя книга
meidän kirja+mme - наша книга
sinun kirja+si - твоя книга
teidän kirja+nne - ваша книга
hänenkirjansa/nsä - его/её книга
heidän kirja+nsa/nsä - их книга
В 1-ом и 2-ом лице можно опустить личное местоимение- достаточно притяжательного суффикса.
huoneeni - моя комната
nimesi - твоё имя
Притяжательный суффикс присоединяется в номинативе к основе слова:
- Onko sinun äitisi myös kotona?
- Onko sinun mummosi kotona?
- Ahaa, minun äitini on ulkona, pihalla.
11. Простое прошедшее время - Imperfekti
Показатель прошедшего времени (имперфекта) - i.
Показатель присоединяется к спрягаемой основе глагола и находится, таким образом, между основой и личным окончанием.
- Hän kysyi, puhutko minä englantia.
12. Будущее время
Отдельной формы для передачи будущего времени в финском языке не имеется. Вместо него употребляются грамматические формы настоящего времени.
- huomenna - завтра
- illalla - вечером
- Oletko sinä huomenna kotona?
- Ei, huomenna minä en ole kotona.
- Huomenna minäkin olen koulussa.
- Mutta illalla minä olen kotona.
- Myös minä olen illalla kotona.
13. Указательные местоимения. Demonstratiivipronominit
Yksikkö (единственное число): tämä, tuo, se
| tämä | это |
| tuo | то |
| se | это, то |
- Kuka tuo poika on?
Monikko (множественное число): nämä, nuo, ne
| nämä | эти |
| nuo | те |
| ne | эти, те |
Tämä используется тогда, когда вы говорите о вещах, которые находятся в пределах досягаемости.
Tuo – предмет, который находится в зоне видимости.
Se используется как в первом, так и во втором случае, когда речь о ранее упомянутом предмете.
No comments:
Post a Comment